Nathalie Schnider-Lang (CH Zürich 1965) polychrome figuratieve keramieksculpturen. De uitgestelde tentoonstelling begint op 1 of 2 mei 2021, afhankelijk van de situatie rond corona.
Zij boetseert haar mensfiguren uit zachte klei die tijdens het modelleren een zekere en vlotte verwerking vereist. Kleurgebruik speelt een belangrijke rol in de beleving van Nathalie’s werk. In de post-barokke westerse cultuur heeft beeldhouwkunst meestal geen kleur, dat wil zeggen dat het beeld de kleur van de materie heeft; de kleur van de steen, van hout, brons dat alleen gebeitst wordt door het aanbrengen van een patina. De beelden van Nathalie zijn echter polychroom en heel speciaal gekleurd in heldere pastelkleuren (zonder zwart aan te brengen) die het dynamische karakter van de afbeeldingen verder versterken. De lichte pasteltinten bundelen het licht en lijken de figuren lichtvoetiger te maken. Het aardse karakter van de keramiek wordt naar de achtergrond gedrongen. Het veel gebruikte geel, oranje en fel lichtgroen brengen veel licht in de ruimte rondom het beeld.Haar methode is vergelijkbaar met die van een schilder. De sculpturen die zijn gemodelleerd uit rood bakkende steengoed klei worden in rauwe staat beschilderd nadat ze eerst zijn bedekt met een grondlaag porselein slip. De gekleurde porselein slips en het glazuur worden net als een schilder doet op een palet gemengd en met snelle toetsen op het vrij grove kleivlak aangebracht. Dat lijkt spontaner dan het in werkelijkheid is. Omdat elke toon raak moet zijn, moet ze er alert op zijn het geheel niet te bederven. Ze stelt dat het kleuren soms meer tijd kost dan het modelleren.
Zo komt zij tot een intuïtieve als ook speelse dialoog met haar materiaal. Een dialoog die bij haar altijd door muziek begeleid wordt. Nathalie’s figuratieve sculpturen worden gerealiseerd door zeer zachte klei met de hand in snelle aanrakingen te vormen en door de gekozen figuur snel in de gewenste vorm met de vingers te dwingen en zo tot leven te brengen. Net zoals een choreograaf de beweging van de danser bepaalt en deze in een emotie verandert.De muziek waarnaar ze luistert tijdens het werken speelt hierin een grote rol. Die muziek, klassiek, barok of hedendaagse etnische muziek bepaalt vaak de sfeer van het personage. Nathalie is zelf ook musicus, ze speelt verschillende instrumenten en is koorzangeres in verschillende ensembles.“De muziek geeft me veel. Ik vind vooral het ensemblespel leuk, waar je samen aan een geluid werkt. Er gebeurt veel op emotioneel niveau. Net als bij keramiek kun je er je leven lang mee bezig houden zonder alles te doorgronden. Wat me het meest fascineert, is dat de muziek de emotionele wereld zo direct aanspreekt. Zonder woorden en zonder materie.“
Bij de “Variaties op een oud thema” voelt zij zich thuis zoals zij zich ook een oud thema heeft gekozen: de menselijke figuur. Haar meest kleine sculpturen worden vrij opgebouwd uit zachte klei, de grotere sculpturen bouwt zij op uit rollen klei. Technisch zijn haar beelden gebakken op een temperatuur van 1100° C ineen zoutoven. (low fired salt glazing).
Nathalie Schnider-Lang is opgeleid in Lugano (CH). Na haar studie begon zij in 1985 als zelfstandig keramist. Van 1992 tot 1995 studeerde zij verder en af aan de Staatliche Fachschule für Keramikgestaltung in Höhr-Grenzhausen. Tijdens deze studie raakte zij geïnspireerd om zich met de menselijke figuur te engageren: “Na ongeveer 10 jaar bijna uitsluitend te hebben gedraaid, ontmoette ik Ruth Eigelshoven die net terugkwam uit Thailand en ze gaf ons, op dat moment technische studenten in Höhr-Grenzhausen, een workshop in Aziatische modelleertechnieken. Ik was helemaal in de wolken! Ik heb altijd graag gedraaid, maar opeens had ik het gevoel dat ik mijn plek had gevonden. Het veroorzaakte meteen iets in mij. Daarnaast kon je met deze techniek grote formaten realiseren en vond ik het heerlijk om mee te werken en te schilderen op grote formaten. Deze manier van boetseren was een keerpunt.” Sinds 1995 woont en werkt zij in Nördlingen in Duitsland.
Over haar actuele werk zegt ze: “Op dit moment houd ik me steeds meer bezig met mensen in ruimte en omgeving. Schilderen creëert hier soms een brug om de buitenwereld op het lichaam te reflecteren.”