Sybille Abel-Kremer – steengoed

Sybille Abel-Kremer is na eerst biologie en geografie gestudeerd te hebben in 1991 begonnen aan een studie beeldende kunst met specialisatie in keramiek aan de Johannes Gutenberg Universiteit in Mainz bij Professor Volker Ellwanger. In 1995 heeft zij haar eigen atelier gevestigd in Markkleeberg bij Leipzig. Sybille exposeerde in 2014 voor het eerst in onze galerie. Ook nam zij deel aan de vazen tentoonstelling in het voorjaar van 2016 en aan de expositie van schalen en wandobjecten in 2017.

In 2020 schreef zij een inleidende tekst voor haar monografie, enkele citaten hieruit: “Uitgangspunt van mijn bezigheid met keramiek was aanvankelijk de theekom. Om op het kleinste oppervlak, de mantel, consistentie te bereiken tussen vorm en glazuur en zo in de buurt te komen van een overtuigende totaalindruk is altijd een nieuwe stimulans en uitdaging. Op een groot vat kan deze eis direct worden overgedragen. Mijn werkveld omvat tegenwoordig zowel de schaal als ook de vaas of de doos, bijna altijd met betrekking tot het individuele stuk. Alle vormen worden vrij op de schijf gedraaid.”

“Ik pas eigen kleimengsels toe en gebruik die om de structuren van de oppervlakken te beïnvloeden. Dat is ook daarom belangrijk, omdat ik vaak het kleilichaam deels zichtbaar laat blijven en de glazuren daarmee in wisselwerking treden. Steeds weer pas ik ook pyriet- en ijzerhoudende en ook sterk gechamotteerde kleisoorten toe. Pyriet bijvoorbeeld komt later door de glazuurlaag heen, vervloeit ermee en verbindt zo de ondergrond met het glazuur.”

“Een zwaartepunt in mijn bezigheid met glazuur richt zich op shino glazuren. Die bieden een veelvoud van mogelijkheden – ook in combinatie met oxiden, mineraalpoeders, assen van gras en korenstro en andere vondsten uit de natuur. Achteraf weerspiegelen ze wat ik sinds mijn studie biologie en geografie ben tegengekomen en waarmee ik vertrouwd ben.” “Ik speel ook graag met verschillende glazuurlagen en –diktes. Niet zelden komt een geglazuurde pot tot een 2de of 3de keer stoken. Experimenten tijdens de stook horen voor mij bij het spel. De eindtemperatuur van de stook is altijd 1300° C. Koolstofont-wikkeling in de ovenkamer tijdens de reductiestook kan bijvoorbeeld tot schilderachtige donkere verkleuringen bijdragen (carbon trap). Dergelijke processen zijn beperkt te beïnvloeden. Ook het vloeien der glazuren- op het juiste moment gestopt- kan het gebeuren op het oppervlak zichtbaar maken en verlevendigen.”

“Geen pot wordt als de andere, het werk van de pottenbakker nooit eentonig.”

From September 4 to October  22, 2022 Sybille Abel Kremer will exhibit recent ceramics in stoneware; bowls, vases and coupes from the gas kiln.

Sybille Abel-Kremer (born 1954 Wiesbaden) After first studying biology and geography, she started in 1991 to study visual arts with a specialization in ceramics at the Johannes Gutenberg University in Mainz with Professor Volker Ellwanger. After completing her education, she established her own studio in 1995 in Markkleeberg near Leipzig. She found her source of inspiration in ceramics as they were made in the period between the Bronze Age and that of the great migrations in Central Europe. Not with the intention to imitate the forms of that period, but precisely to emphasize the timeless relevance of this ceramic. She limits herself in her forms to vases, bowls, coupes and boxes made of thick-walled stoneware freely thrown on the potters wheel, which are finished with Shino feldspar or iron glaze. Her work is fired at a high temperature in a reducing atmosphere. Sybille exhibited in our gallery for the first time in 2014. She also took part in the vases exhibition in the spring of 2016 and in the exhibition of dishes and wall objects in 2017.

At the end of 2020 she wrote an introductory text for her monograph: “The starting point of my work with ceramics was the tea bowl from the very beginning. To achieve consistency between shape and glaze on the smallest surface, the mantle, and thus come close to a convincing overall impression is always a new stimulus and challenge. This requirement can be transferred directly to a large vessel. My field of work nowadays includes the bowl as well as the vase or the box, almost always with regard to the individual piece. All shapes are thrown freely on the potters wheel.First of all, the base, i.e. the clay composition influences the appearance. I apply my own clay mixtures and use them to influence the structures of the surfaces. That is also important, because I often leave the clay body partly visible and the glazes interact with it.Again and again I also use pyrite- and ferrous- as well as strongly chamottized clays. Pyrite, for example, later penetrates the glaze layer, flows with it and thus connects the substratum with the glaze.Glazes undoubtedly play an important role in the success of the work. It must fit the wearer like a well-fitting piece of clothing, they may, even must, emphasize what is found. A focus of my glaze work is on shino glazes.These offer a multitude of possibilities – also in combination with oxides, mineral powders, ashes from grass and wheat straw and other finds from nature.In retrospect, they reflect what I have come across and are familiar with since my biology and geography studies. I also like to play with different glaze layers and thicknesses. Not infrequently, a glazed pot is fired a 2nd or 3rd time. Experiments during the firing are part of the game for me. The final temperature of the firing is always 1300°C. For example, carbon development in the kiln chamber during the reduction firing can contribute to picturesque dark discolorations (carbon trap). Such processes can be influenced to a limited extent. The flow of the glazes – stopped at the right time – can also make the event visible on the surface and enliven it. It is similar to the process of unwinding (dehumidifying), successful unwinding glaze surfaces are not seen as artifacts, but rather as an enriching work of art by nature. These patterns do not arise by accident. It is important to understand and use the rules of the game of physical processes in order to control chance. A firing in the gas kiln is therefore often accompanied by surprises, even after years.

                                            “No pot is like another, the potter’s work is never monotonous.”