Marion Askjaer-Veld (Strib, DK 1943) exposeerde in 1989, 1994, 2011 en in 2015 in onze galerie.
Toen al toonde deze Arnhemse keramiste voornamelijk grote vrouwenkoppen, een tijdloos thema dat zou uitgroeien tot haar belangrijkste uitingsvorm. Zij heeft met deze hoofden, die ook in die jaren al een mysterieuze uitstraling hadden, altijd veel succes gehad. Haar koppen,waarvan opvalt dat het decoratieve kapsel als vanzelf overgaat in de massa van het hoofd, worden met de hand in holle vorm opgeboetseerd. Daarbij gebruikt ze meestal verschillende kleisoorten en in de afwerking verschillende gekleurde engobes (slibs) en gedeeltelijk ook glazuur. Op die manier verzekert ze zich ervan dat haar beelden een levendige uitstraling krijgen. Dit wordt nog versterkt door de structuren die ze in de nog zachte klei aanbrengt; soms zijn dit gaatjes, dan weer ingegroefde lijntjes. Door de contemplatieve wijze van werken krijgen de beelden een sterke innerlijke kracht zoals we dat ook wel zien in de Aziatische kunst en andere kunstuitingen van ‘primitieve’ volkeren. Marion heeft daarbij een innerlijk beeld voor ogen waar ze al boetserend naartoe werkt. Het beeld moet iets spannends krijgen, iets mysterieus, iets wat associaties opwekt met mythologische figuren. In de uitwerking van de decoratieve hoofdtooien laat ze zich inspireren door kunstuitingen van exotische culturen zonder daar direct elementen van over te nemen.
Marion Askjaer Veld werd in 1943 in Denemarken geboren. Zij kwam in 1964 naar Nederland en woont in Arnhem.
Sinds 1971 maakt zij figuratieve keramische beelden. De eerste jaren was het centrale thema de relatie tussen mens en dier – soms in innige verbondenheid, soms bedreigend bijeen – waarbij het dier (vaak een pad, vogel of hagedis) de gevoels- of droomwereld van de uitgebeelde mens verpersoonlijkt. Na 1977 verdween het dier van het toneel, en kwam het accent te liggen op relaties tussen mensen onderling- meestal vrouwen. Sinds het midden van de jaren ’80 concentreert de kunstenares zich op de weergave van één enkele menselijke figuur, en daarvan het meest expressieve deel: het hoofd. Zij slaagt erin aan dit thema, een der oudste uit de geschiedenis van de beeldhouwkunst, iets eigens toe te voegen. Zij bezielt deze beelden met een grote innerlijke kracht. Zij zijn gedetailleerd weergegeven met
delicate gelaatstrekken, de ogen vaak gesloten. Contemplatief, introvert als Boeddha-beelden. Tegelijkertijd hebben zij ook een sterke uitstraling naar buiten. Er zijn ook koppen met een speelsere, luchtiger sfeer. Behalve in de nobele expressie ligt de bijzondere kwaliteit van de keramische beelden van Marion Askjaer Veld in de inventieve en decoratieve wijze, waarop de maakster met haar geliefde materiaal, de klei omgaat.