Chikako Inaba (1974-Yokohama) volgde eerst een opleiding aan de kunstacademie (Musashino Art University) waar zij in 1996 afstudeerde met een passie voor het maken van keramiek. Een passie die zij verdiepte met een periode van 3 jaar stages en studie in Japan en andere plaatsen om vervolgens haar techniek en kennis te perfectioneren aan het Tajimi City Ceramic Design Institute. (2001-2004) Daar leerde zij niet alleen de finesses van het sculpturaal vormen met klei maar ontwikkelde zij ook een filosofisch concept omtrent de relatie tussen de aarde en het maken van keramiek. Na haar studie opende ze haar eigen studio in 2007 en ontwikkelde een oeuvre in sculpturale vaasvormen. In 2018 verhuisde zij met haar man Gen Hoshino naar Takashima en werkt er nu met hem gezamenlijk in een nieuw atelier.
Tijdens een stage in Taiwan raakte Chica geboeid door de lotusbloemen en hun karakteristiek getekende bladeren die zij daar in de vele lotusvijvers tegenkwam. Zij was zo onder de indruk van het gracieuze nervenpatroon van de lotusbladeren, die de verwelkende bladeren op vele manieren vervormden dat dit een hoofdthema en de grond voor het filosofisch concept van haar vaasvormen werd.
“Tijdens een verblijf van drie maanden in Taiwan heb ik veel lotusvijvers bezocht. Ik zag lotusbloemen bloeien en lotusbladeren zwaaien in de wind. Ze waren echt mooi, dus lotusbloemen werden het hoofdthema van mijn keramiek. Naarmate de tijd verstreek, na de bloei, zouden de bloemen vallen en de bladeren bruin worden en oprollen. De verdorde bladeren zien eruit als de hand van een grootmoeder die het verstrijken van de tijd zachtjes accepteert”.
Chica’s vaasvormen worden met de hand opgebouwd uit rolletjes klei, dan voorzien van eerst erop getekende en vervolgens zorgvuldig ingekerfde nervenpatronen van de bladvormen. Bladeren verwelken na de bloei en door de kracht van hun verdrogende aderen worden zij sterk vervormd; zij gaan omkrullen, ja zelfs rollen zij zich geheel op en vertonen daarbij een betoverende pracht die Chica weet vast te leggen in vrij gevormde sculpturen met zacht golvende wanden. Tegelijkertijd blijven het containers die zowel water en bloemen kunnen bevatten maar ook de uitdrukking zijn van een filosofisch idee. De vitaliteit van het verdorrende blad symboliseert de belofte op een nieuw leven. Vastgelegd in duurzaam steengoed wordt het een uitdrukking van hoop. De veelal open vormen zijn zowel bevatter als ontvanger. Deze dubbelzinnigheid wordt goed weergegeven in de titel van de vaasvormen: ‘Yōki dat in het Japans geschreven wordt met 2 karakters dat zowel Bladervat als Containervorm kan betekenen.